Bye beautiful Bolivia, hello Peru!

Hola amigos en amigas!
Deze keer ben ik aan de beurt om een verhaaltje te schrijven. Ik ga m'n best doen om er net zo'n leuk verhaal van te maken als Bella altijd doet haha..
Om iedereens onrust weg te nemen eerst maar even goed nieuws, mijn camera is weer in Nederlandse handen. Ons plan was geslaagd en nu heeft Emmy mijn camera en zijn we dus niet alle foto's kwijt. Heel fijn!
We hebben inmiddels Bolivia achter ons gelaten en zitten nu in Cuzco, Peru. Wat hebben we enorm genoten van Bolivia zeg niet normaal. Het is zo totaal anders dan wat wij gewend zijn vanuit Nederland.
Het voelde af en toe misschien dan ook wel als een camping ofzo, lekker met de wc rol onder de arm naar buiten moeten voor de wc en doortrekken dmv een grote bak water door de wc gooien. En ze gebruiken hier ook nog gewoon typemachines om bustickets te maken!! Echt bizar maar wel heel leuk om te zien. Maar het was wel een mega mooie camping om het zo maar te zeggen. De mensen waren altijd vriendelijk. We hebben ons geen moment onveilig gevoeld. En we hebben echt genoten van de mensen en de cultuur en alle gewoontes. Heerlijk!!!
We zijn vorige week zaterdag de mijnen van Potosi in geweest. Van tevoren waren we allebei enigszins gespannen want het leek ons toch best eng. Potosi is een echte mijners stad. Vroeger werd er enorm veel zilver gevonden en door de (tijdelijke) rijkdom die dat met zich mee bracht zijn er wel 80 kerken gebouwd. Nou moet ik wel eerlijk toegeven dat we geen 1 van die kerken daadwerkelijk van binnen hebben gezien maar toch..

Voordat we de tocht door de mijnen gaan maken, wordt Bella nog even versierd door een dronken Boliviaan. Ik heb de brief al klaar liggen hoor voor de All you need is love kerst special. Maar zoals Bella zegt: "als ik zelfs een man in deze sexy mijners outfit kan scoren, dan moet dat ook lukken in Nederland.."
De tocht door de mijnen was echt mega indrukwekkend. Minder claustrofobisch dan we allebei dachten. Omdat het een zaterdag was en omdat het paasweekend was, waren er geen mijnwerkers daadwerkelijk aan het werk. We zijn alles bij elkaar ongeveer 2 uur in de mijn geweest. Zo bizar want zelfs in de mijnen is het een rotzooitje. De meeste tunnels waren ongeveer 1.65m hoog dus we mochten allebei lekker bukken de hele tijd. Mijn 2 meter lange lijf had het af en toe wel zwaar maar de ervaring was echt onvergetelijk! Na 2 uur waren we ook echt blij om weer de zon te zien maar het blijft onvoorstelbaar om te bedenken dat er mensen daar soms wel 12 uur op een dag werken. En door de slechte omstandigheden en giftige stoffen kan je lichaam maar 15-20 jaar werk aan in zo'n mijn. Als je dan bedenkt dat wij mijners hebben gesproken die al vanaf hun 18e daar werken en nu 25 zijn, is hun leven nog maar heel kort en mogen wij echt blij zijn dat alles in Nederland zo goed geregeld is.
Na de tocht en een heerlijke douche zijn we de bus ingesprongen richting Sucre. De bus in Bolivia blijft een leuk avontuur. De busrit duurde maar ongeveer 3 uur. Anderhalf uur lang had ik een jongetje op m'n schoot, die door z'n vader maar even bij mij werd gedropt. Het jongetje heeft lekker de hele tijd geslapen.. Blijkbaar zien we er toch nog enigszins betrouwbaar uit. We kwamen in de avond aan in Sucre waar we op zoek moesten naar een hostel. Maar door Pasen was het nogal druk en we konden niet echt een top hostel vinden. Uiteindelijk kwamen terecht bij meneer Brompot die nog wel een plek had voor ons. We hebben het er met moeite 1 nacht volgehouden en zijn de volgende dag op zoek gegaan naar een beter hostel.
Op zondag is er in een dorpje vlakbij Sucre de leukste en grootste markt van Bolivia. Vol goede moed gingen we dus vroeg op weg naar Tarabuco voor de markt. In een lekker klein busje moesten we de bergen over. Nou af en toe moest je een beetje mee schommelen op je stoel om te zorgen dat de bus bleef bewegen. Rookwalmen kwamen af en toe tussen de banken omhoog maarrr Boliviaanse degelijkheid heeft ervoor gezorgd dat we keurig een half uur later dan gepland eindelijk op de markt aankwamen. Vol verwachting klopte ons hartje want hier zouden we dan souvenirs gaan scoren. Voor onszelf en een beetje voor jullie. Het dorp stelde niet echt is voor en de markt was ook prachtig. Klein fijn en allemaal verkochte ze hetzelfde. We waren er dus redelijk snel klaar mee en we zijn maar lekker een jus gaan drinken in de zon. Daarna zijn we gaan lunchen en dat was weer genieten. Het eten was lekker maar vooral de achtergrond muziek was heerlijk. Live muziek van een heuse 'inheemse' Boliviaan inclusief valse fluit en mooie bellen aan z'n voeten. Nadat we de bus weer vooruit hebben geduwd terug naar Sucre hebben we een fijn hostel gevonden waar we de komende 2 nachten zouden blijven. Van Emmy hadden we gehoord dat we naar een Nederlandse bar moesten, Florin, voor de bitterballen. Nou ze waren echt lekker hoor haha.. Bijna net zo lekker als de echte.. Vervolgens hebben we daar heerlijk de hele avond gezeten en nog even een mexicaanse mega schotel naar binnen gewerkt met z'n 2en. In onze prive kamer in het hostel (ja luxepaarden he hihi voor maar 3 euro ofzo) hadden we heuze kabel-tv dus we zijn weer helemaal op de hoogte van Cameron Diaz en haar gehele carriere en liefdesleven. Best even lekker om een avondje dom tv te kijken op bed.
Sucre is echt een mooie stad. Veel koloniale gebouwen en alle gebouwen zijn wit. Dus we wilde de stad maar eens gaan verkennen 2 dagen lang. Nou wat ik je kan vertellen over de stad is dat ze een heel mooi park hebben (inclusief mini eiffeltoren), de gebouwen vast heel mooi zijn, maar dat ze vooral heel lekker eten hebben daar haha. We hebben echt 2 dagen lang alleen maar gegeten. En ik geef toe, ik eet iets meer dan Bella. We moesten ook zo hard lachen als we weer langs een eetkraampje kwamen want dan sloeg ik mijn slag en haalde ik weer wat nieuws te snacken. Het is ook gewoon leuk om te proeven wat ze allemaal verkopen, zo proef je echt Bolivia en niet alleen maar 'toeristen-eten'. Een voorbeeld van wat we op zo'n dag eten: 's ochtends ontbijt, daarna lekker chocolade (sucre is de chocolade hoofdstad van Bolivia), lunch, verse fruitsalade op de markt, mini-poffertjes op de hoek van de straat, koekjes en dan 's avonds hadden we een heerlijk 3-gangenmenu (dank je wel nog papa en mama!!!). Sucre was heerlijk dus, letterlijk!
We hebben ook nog wat kerken bekeken maar de meeste zijn niet geopend omdat ze bang zijn dat de kerken geplunderd worden. 1 kerk aan het hoofdplein had de hoofdattractie van de stad. Maria Guadelope. Dit geweldige schilderij was in de loop van de jaren volgehangen met diamanten en allerlei andere dure juwelen door rijke koopmannen ter bescherming. Alleen stelde in het echt het schilderij niet echt wat voor, de juwelen waren wel groot en mooi. Ze schijnen miljarden dollars waard te zijn en er gaan weleens stemmen op om te verkopen om de staatschuld af te betalen....
Helemaal (vol en) voldaan pakten we de dinsdagavond de nachtbus naar La Paz, de hoofdstad van Bolivia. Heerlijk met onze tas op schoot geslapen en dus volkomen uitgerust aangekomen bij ons hostel in La Paz. Omdat we zeker wilde zijn van een leuk hostel hadden we online vast wat geboekt (voor het eerst deze reis!!!). Heel vroeg in de ochtend komen we aan bij Loki Hostel, het party hostel haha. Tijd voor een feestje dus. We droppen onze tassen en duiken de stad in. La Paz is echt een hoofdstad. Druk, chaotisch, vol en eigenlijk niet echt ons ding. Wij houden toch meer van de kleine steden en dorpen.. Maar goed we hadden 1 goede reden om hierheen te komen want we wilde de volgende dag gaan mountainbiken. En dan niet zomaar, nee, wij gingen mountainbiken over de Death Road. De meest gevaarlijke weg ter wereld. We hebben de ochtend gebruikt om wat verschillende tours te bekijken en boeken dan uiteindelijk een tour bij Graffiti. Wel de duurste van allemaal, maar we wilde niet bezuinigen op goedkope fietsen of zo, stel je voor dat je remmen het niet meer doen ofzo!!! We keken er allebei echt enorm naar uit!
Een vriendje van mij uit Nijmegen is ook op reis in Zuid-Amerika en na een eerder mislukte poging hadden we nu afgesproken om 's avonds te gaan eten met z'n allen. We hadden ook nog even de was gedaan, tsja moet ook gebeuren. Oftewel we hadden de was naar de wasserette gebracht haha. Mocht ook wel weer een keer, na bijna twee weken waren we wel weer toe aan een schone onderbroek haha.. Nick en Ties kwamen ons ophalen bij ons hostel en we zijn naar the Steakhouse gegaan. Heerlijk Argentijns biefstuk voor Boliviaanse prijzen. We hebben echt een super gezellige avond gehad en even de nodige verhalen uitgewisseld.. De volgende ochtend moesten we om half acht op tour dus we zijn lekker op tijd gaan slapen.
Of het nou kwam door de zenuwen voor de Death Road of door de hoogte of door het eten (of door de mooie boys van de vorige avond), Bella had die nacht geen oog dicht gedaan.. Ze heeft vooral de wc goed leren kennen die avond. Ze zag echt wit en ontbijten wilde niet echt lukken. We hadden besloten om het toch te proberen en te kijken of het zou lukken. We wilde dit zo graag samen doen namelijk!!! Maar eenmaal in de bus op weg daarheen moesten we al een keer stoppen langs de weg, Bella wilde de struiken even van dichtbij bekijken.. We kwamen uiteindelijk aan bij de top van de berg en eenmaal helemaal aangekleed en klaar om te gaan werd het Bella toch iets teveel en echt jongens, ik heb nog nooit iemand zo groen gezien! Ze gooide alles eruit en heeft toen maar besloten om toch maar in de volgbus te gaan zitten. Echt zo balen!!!! We wilde dit zo graag samen beleven. Maar nu hebben we wel een reden om nog een keer terug te komen!!
Met Bella in de bus ging ik met de groep op pad. Het was half 9 's ochtends en we stonden om 4700m hoogte. Om ons heen lag nog sneeuw en het was mistig dus ik had echt 5 lagen kleren aan. Het eerste gedeelte, zo'n 18 km bergafwaarts was nog op asfalt zodat je een beetje kon wennen aan de fiets en de hoogte enzo. Nou ben ik niet bepaald een held of snelheidsduivel maar jeetje wat ging ik hard en genoot ik ervan! Het eerste gedeelte was al super bizar. Je fietst sneller dan de meeste vrachtwagens dus lekker inhalen enzo. De omgeving is echt fascinerend en de wind is ijskoud maar de adrenaline is zo inmens dat je er niks van merkt. Na het asfalt begon dan het echte werk. Death road. Gravel. Rotsen op de weg. Watervallen over de weg heen. Mega scherpe bochten. Tegenmoetkomend verkeer. En dat terwijl de weg niet breder is dan 3 meter ofzo. En het aller engste is, de afgrond. Je raast echt langs de afgrond die wel 300 tot 400 meter diep was. Onze gids was echt mega ervaren en elke keer fietsen we dan 10 minuten en dan stopte we en legde hij de route uit en welke gevaarlijke stukken je kon verwachten. Inmddels had ik me al ontdaan van alle kleren en zat Bella verdomme nog steeds te balen en ziek te wezen in de bus. De chaffeur was spaans dus echt lekker kletsen zat er niet in (alhoewel ze ook niet echt in een kletsbui was haha). Ik ging als een speer die berg af en het laatste stuk was het snelste stuk waarbij we op een gegeven moment 65km per uur gingen echt ziek! Remmen lukt dan niet kan ik je vertellen, het is gewoon hopen dat je goed genoeg stuurt. DOODENG! Maar ik heb het overleefd. Het was voor mij wel echt een hoogtepunt en een enorm geluksmoment (met een kleine vreugdetraan onderaan de berg)... Wow wow wow wat was het gaaf zeg.
We hadden in totaal een verschil van 3500meter hoogte afgelegd. We begonnen in de kou op 4700m en eindigden op 1200m in de jungle. Daarna zijn we nog naar een animal refugee geweest met wilde apen, papegaaien en schildpadden enzo. Echt heel cool! Vervolgens nog 3 uur terug de bus in (weer dezelde weg omhoog). Zo kon je zien wat je op de fiets had afgelegd. DOODENG! Bella was nog nooit zo blij om een bed te zien en is lekker het bed ingedoken. Vrijdag was Bella nog steeds niet top fit dus we hebben de inca ruines van Tiwaneku overgeslagen en lekker uitgeslapen en rustig aan gedaan. Het vooruitzicht van inca ruines in peru was genoeg! We hebben 's middags de bus naar Copacabana gepakt. En nee, niet dat lekkere strand in Rio de Janeiro maar wel bij het grootste hoogste meer ter wereld. Lake Titicaca. We moesten op een gegeven moment de bus uit want die moest op de "veerboot" haha... Een klein houten vlotje echt bizar weer. Wij met een klein bootje er achterna. Daar nog even lekker lopen grappen met een boliviaan. Hij denkt nu dat Bella en ik getrouwd zijn en jawel, we krijgen een baby. Dat jullie het ook allemaal even weten..
We hebben zaterdag de boot gepakt naar Isla del Sol. Even 2 dagen rustig aan doen. Het was echt een heerlijk eiland. Geen auto, amper electriciteit en vooral heel heel rustig. We moeten alleen wel met onze backpacks een half uur trappen lopen in de hitte, echt top haha. We hebben heerlijk in de zon gezeten, boekje gelezen en het eiland rond gewandeld. Zondag worden we gewekt door balkende ezels, is ook weer eens wat anders. Ontbijt was pannekoeken en yoghurt met muesli en vers fruit. Eindelijk een keer geen harde droge witte broodjes met boter en jam... We pakken de boot terug naar Copacabana want vanaf daar gaat de bus die ons naar Peru gaat brengen. We kopen nog even veels te veel leuke souvenirs en onze backpacks zitten nu echt prop prop vol!
De busrit naar Cuzco is nog wel een hele belevenis. Na de grensovergang (jeuh weer een nieuwe stempel in ons paspoort) moeten we over stappen op een Peruaanse bus. De bus is een beetje volgeboekt dus wij belanden midden tussen alle locals. Hartstikke fijn. En omdat het dak lekte van de bus besloten we helemaal achteraan te gaan zitten (we hadden nog net niet onze poncho's nodig). Tussen nog meer locals. We hadden onze tas alweer op schoot liggen en we waren klaar voor de nacht toen er een vrouw naar ons toe kwam. Of wij haar tas bij wilde houden. Wij waren heel resoluut en weigerden en ze ging het bij iedere tourist proberen. Uiteindelijk mislukt het en gaat ze weer zitten. Maar dan om half 3 's nachts word ze wakker en gaat al haar tassen door de hele bus verstoppen. Wij waren klaar wakker want we vertrouwde het totaal niet. Er kwam opeens een uur later politie de bus binnen met zaklampen op zoek naar drugs(??) ofzo.. Echt zo raar. Uiteindelijk werden er 2 tassen gevonden en waren er aardig wat vrouwen in rep en roer want ik weet niet wat er in die tas zat maar jeetje wat waren wij blij dat die tas niet bij ons stond. Totaal gebroken van onze reis komen we om half 6 's ochtends aan in Cuzco, Peru. Eindelijk Peru. We hadden geen oog dicht gedaan dus die avond gaan we op tijd slapen in ons hostel. We zijn verder de hele dag de stad in geweest, echt een super leuke stad! We hebben gisteren een toer geboekt voor de Machu Pichu!!! Dat gaat schijnbaar echt het hoogtepunt worden van onze reis. We hebben er enorm veel zin in. We gaan morgen op pad. Vijf dagen lang gaan we de bergen in, de Salkantay Trek. Schijnbaar een nogal lastige tocht op fikse hoogte en een redelijke moeilijkheidsgraad. De vijfde dag zijn we dan de hele dag op de Machu Pichu. We gaan samen met een nederlandse jongen de tocht maken. We hebben met zn 3en geloof ik 5 crewleden bij ons. Vijf dagen niet douchen, geen wc, geen stromend water. Tenten, wandelstokken en een matje en slaapzak. We hebben er echte enorm veel zin in!!!!

Wel raar dat we Bolivia alweer achter ons hebben gelaten. Wat een mega mooi land. Mooie mensen, mooie landschappen, mooie cultuur. Echt top! Nu gaan we Peru ontdekken en dan moeten we ons zelfs nog enigszins haasten om door Chili heen te gaan. Tijd gaat nu heel snel, voor we het weten zijn we terug... Super bedankt nog trouwens voor de lieve berichtjes trouwens, echt super leuk en fijn om te lezen! Blijf zo doorgaan allemaal :) Sorry voor dit veels te lange verhaal maar ja we maken zoveel moois mee en dat delen we graag met jullie :)

Foto's volgen snel en er staan wat nieuwe filmpjes op www.youtube.com/leeuwtje1988

Tot gauw, dikke kus Isa en Stijn!